Naprawa oldtimera

Maciej Blum

Naprawa starego pojazdu w warsztacie realizującym naprawy lakiernicze współczesnych samochodów nie jest najlepszą decyzją. Realizacja całościowego projektu wymaga dobrej organizacji pracy i uwzględnienia wielu czynników.

Na sukces takiej rekonstrukcji składa się wiele czynników:

  • czas,
  • cierpliwość,
  • dokładność,
  • dobór podwykonawców realizujących rekonstrukcje pozostałych elementów wyposażenia,
  • stosowne technologie lakiernicze,
  • dobór odpowiednich produktów do poszczególnych etapów naprawy.

Żeby zrozumieć, dlaczego jest to inny rodzaj naprawy lakierniczej niż stosuje się w przypadku pojazdów współczesnych, należy zwrócić uwagę na pewne zasadnicze różnice.

1. Grubość powłoki lakieru
By auto spełniało wymogi do odpowiedniego poziomu cenowego, grubość powłoki musi wynosić około 200 mikronów. Jeśli grubość jest mniejsza, samochód automatycznie traci tym samym na wartości. Eksperci w dziedzinie renowacji „klasyków” zawsze mierzą grubość powłoki w celu ustalenia, ile mogą jeszcze ją zmatowić.

2. Nowe a stare elementy
W przypadku renowacji samochodów współczesnych naprawiane elementy karoserii są względnie nowe. Przy oldtimerach natomiast może okazać się po piaskowaniu, że elementy wymagają nałożenia większej ilości szpachli czy podkładu lub nadają się wprost do wycięcia.
Nowe elementy w samochodach są zabezpieczone w inny sposób niż w samochodach starszych. Stare należy odpowiednio zabezpieczyć podkładem epoksydowym spełniającym funkcję izolatora, który nadaje odpowiednią twardość, odporność i przyczepność.

3. Technologia lakiernicza
W przypadku restaurowania samochodu klasycznego ma zastosowanie całkiem inna technologia. Bardzo ważne jest przygotowanie podłoża. Często powłoka lakieru jest wyblakła matowa, lub utraciła połysk pod wpływem warunków atmosferycznych.

Zdarza się również, że właściciele pragną odnowić swojego „klasyka” w pełni zgodnie z oryginałem. Oznacza to m.in. potrzebę zastosowania starszej technologii produktowej, np. 1-składnikowej, która charakteryzuje się znacznie mniejszą odpornością chemiczną i mechaniczną. Ponadto proces technologiczny trwa znacznie dłużej, ponieważ nową powłokę nakłada się wówczas na gołe powierzchnie metalowe, a szpachluje się całe auto. Każdą warstwę należy dokładnie utwardzić.

Czas, praca i ryzyko niespodzianek – czynniki mające wpływ na rekonstrukcje

Renowacja aut współczesnych jest prostsza, mniej praco- i czasochłonna. W przypadku oldtimera trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. Na etapie przygotowania trzeba rozebrać pojazd na poszczególne elementy, obejrzeć każdy element i zaklasyfikować go do określonego sposobu renowacji. Niektóre elementy nadają się do renowacji, inne do wymiany, a niektóre do uzupełnienia. Podczas renowacji oldtimerów pojawia się też ryzyko wystąpienia korozji podpowłokowej. Dlatego każdy element należy sprawdzić dokładnie z każdej strony.

Restaurowany „klasyk” powinien być doprowadzony do stanu oryginalnego, począwszy od blachy, na powłoce lakieru o określonym kolorze kończąc. Nie wykonuje się zmiany oryginalnego koloru, ponieważ może to doprowadzić do spadku wartości auta. Bezwzględnie wymagana jest najwyższa staranność i troska o wszystkie detale.

Trzeba pamiętać, że przed odrestaurowaniem oldtimery są z reguły poważnie skorodowane, dlatego całość powłoki jest usuwana aż do gołej blachy. Należy wykonać cały proces lakierowania od zera. Stare, syntetyczne lakiery są bardzo wrażliwe na chemię. Aby nie pojawiły się wady lakiernicze, proces trzeba w całości przeprowadzić od nowa, zrywając starą powłokę. Piaskowanie, odtwarzanie całej powłoki trzeba więc przeprowadzić od nowa – warstwa po warstwie. Wszystko musi bezwzględnie zgadzać się z pierwowzorem. Podkład również powinien być w kolorze oryginalnym – od śrubki po każdy detal.

Przebieg procedury

Jak wcześniej wspomniano, należy dokonać ewidencji wszystkich elementów karoserii oraz wyposażenia z zakwalifikowaniem ich do odpowiedniego sposobu renowacji.

Przygotowanie podłoża

  1. Przeszlifowanie gołego metalu.
  2. Oczyszczenie zmywaczem.
  3. Przeszlifowanie na sucho papierem o gradacji P120–P280.
  4. Oczyszczenie powierzchni ściereczką nasączoną zmywaczem.
  5. Dokładne przetarcie powierzchni suchą ściereczką. Przed naniesieniem gruntu antykorozyjnego konieczne jest ponowne ręczne szlifowanie na sucho papierem P220–P280.
  6. Aplikacja gruntu antykorozyjnego.

Szpachlowanie i przygotowanie przed lakierowaniem

  1. Po wyschnięciu gruntu przeszlifowanie gruntu papierem o gradacji P400.
  2. Szpachlowanie przy użyciu szpachli o właściwościach elastyczności.
  3. Przeszlifowanie na sucho powierzchni papierem P80–P180.
  4. Oczyszczenie zmywaczem.
  5. Naniesienie zamkniętej warstwy gruntu epoksydowego w miejscach przeszlifowań do gołej blachy.
  6. Pozostawienie naniesionego gruntu do wyschnięcia.
  7. W razie potrzeby ponowne nałożenie szpachli.
  8. Szlifowanie na sucho papierem P120–P240.
  9. Oczyszczenie zmywaczem.

Wypełnianie

  1. Gruntowanie.
  2. Szlifowanie na sucho papierem P400–P500.
  3. Oczyszczenie zmywaczem. Następnie przed naniesieniem lakieru bazowego element należy dokładnie umyć za pomocą zmywacza, wycierając powierzchnię do sucha.

Lakierowanie

  1. Naniesienie lakieru bazowego.
  2. Pokrycie lakierem bezbarwnym typu HS.

Wykończenie

  1. Polerowanie odpowiednim rodzajem past.

Cała ta procedura oczywiście dotyczy elementów karoserii, czyli napraw blacharskich. Rama pojazdu i podwozie również podlegają renowacji. Piaskowanie i inne procedury stosuje się do odpowiedniego elementu, co oznacza, że inaczej będzie wyglądać przygotowanie na przykład felg stalowych, a inaczej elementów zawieszenia.

Tagi artykułu

Zobacz również

Chcesz otrzymać nasze czasopismo?

Zamów prenumeratę